ИХ ХАЙРЫН ДУУЛЬ
Ц.Бавуудорж ИХ ХАЙРЫН ДУУЛЬ
Шинийн сарны асгарсан гэрэл доор
Хагацал гэдэг үгийг бид зохиосон
Шинэхэн цасны ариун будраан дунд
Гуниг гэдэг үгийг бас нээж олсон
Мөнхийн хутаг хайж гэнэнг бүтээсэн
Мөчир бүхнийг нь цантуулж их хайрыг уйлуулсан
Хайр дааж чадаагүй
Харанхуй түүхийг бид бүтээсэн
Их хайранд ташуурч
Эндсэн цадигийг бас бүтээсэн
Сайхан хайрыг бид уйлуулж жаргасан
Сар нарны хорвоог дааруулж амьдарсан
Их хайрыг бид сүйтгэж жаргасан
Энэ цэнхэр орчлонгоо гомдоож амьдарсан
Хан буурал хүмүүн төрөлхтөний
Сэтгэл унасан хяруу нүдэнд хөвсөн мананг
Мянгантаа арчин дуулав
Их хайр...
Төмөр жарнуудын уй гуниг
Төгсөөгүй үлгэр бүхний дэргэд
Түмэнтээ сэмрэн шаналав
ИХ ХАЙР...
Эх газрын чулуун сарнай, балгад
Эрхэмсэг хаадын нууцлаг шаналан
Тангараг, алт, шүр, сувд
Таж махалын хүйтэн инээмсэглэл
Сүү, нулимс, сарны гунигаар
Сүлжиж урласан бидний хайр ийм дээ
Хээнцэр мөрөөдөл ихийг тээлгэсэндээ
Хэлтгий цэнхэр дэлхийтэй юм аа бид
хээрийн салхи шиг омголон амьдралтайдаа
Хэлтгий гэнэн дурлалтай юмаа бид
Чихээ дагасан нулимс жирэлзэнэ
Толгой нь үл үзэгдмой
Санчгаа дагасан хяруу гялтганана
Эзэн нь үл олдмой
Аяа ...
Алтанхан орчлонг хэн гийгүүлсэн юм бэ?
Агуу их хайр гийгүүлсэн юм
Алтанхан зуунуудыг хэн бүтээсэн юм бэ?
Агуу их хайр бүтээсэн юм
Алтанхан ургийг минь хэн хэлхсэн юм бэ?
Агуу их хайр хэлхсэн юм
Амгалан тавиланг минь хэн догдлуулсан юм бэ?
Агуу их хайр догдлуулсан юм
Амьдрал өөрөө ингэж дуурссан юм
Буцахын хаалгагүй орчлонгийн хатавчинд
Бууралтанхан суугаа ИХ ХАЙРЫГ өрөвдмой
Дорнын цуутай мөнгөлөг үдэш
Тал нутгийн нүүдэлчин Монголыг
Доголон нулимстай итгэлээр
Санаашран ширтэхэд нь шимширмой
Аяа...
АЛТАНХАН ОРЧЛОНГ ХЭН ГИЙГҮҮЛСЭН ЮМ БЭ?
