ХЭЭР ТАЛЫН ДУУЛЬ
Сорхогтань ээж холоо явахаар зэхжээ
Согоонсум ягаарч цэцэглэсэн
Хөдөө цэнхэр олбогоо орхих болжээ
Хархорум нүүрээ даран мэгшиж
Хар үүл огторгуйг нь бүрхэн түрэмгийлжээ
Сүүний үнэртэй хацрыг нь санан санан байж
Сүмбэр сүмбэр хөвгүүдээ
Сүүлчийн удаа хүлээж тэссэн юм байх
Хөөрхий тэр ээж...
Харлаг торлог уулсаа
Халиаж нэгэн тэссэн юм байх
Ханын нүдээр харагдах
Хээр хээр морьдийнхоо
Халуун зүсийг бүртгэж нэгэн тэссэн юм байх
Өгөдэйн өмнөөс
Өндөр үхэлд тохоогдсон
Өгөөмөр их Тулуйдаа
Өгсөн өгсөн ойртож тэссэн юм байх
Хөвгүүд бүхэн нь хаалга сэвхийн өргөхийг
Хүлээж тэссэн агшин
Уртаас урт амьдрал нь байсан юм байх
Жаха Хамбугийн жаахан охиныг
Жаргал таалжээ
Зовлон таалжээ
Ёроолгүй жаргал
Оройгүй хаанчлал дундаас
Хубилай хүүгээ л сугалж харсангүй
Ирсэнгүй гэнэ
Баруун мөөм нь чинэрэн чинэрсээр суларч
Бадаг нулимс түлхэн гарах хүртэл
Хүүгээ зөвтгөжээ
Тэр ээж...
Бараан тэнгэр өвдөн өвдөхдөө
Балтасхийжээ
Заан сүйх хөлөглөсөн
Хаан хүн
Халхын их хээр намраар
Тоглоомоо булаалгасан хүүхэд шиг
Тонгойгоод уйлж явжээ
Юан гүрний мэдэлтэй
Хаан хүн
Юуны тул юм бүү мэд
Халтар өвстэй талд нүүрээ наагаад
Хачин ихээр ихэр татан уйлж суужээ ...
Ц.БАВУУДОРЖ
